72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOHqU7Moh2C
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡExtHb6esAd
فصل اول
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡi3jtAkPo1N
روزی روزگاری، در روستایی کوچک، دختری به نام سابرینا جوزف زندگی می‌کرد. او چشمانی آبی، موهایی زرد و ابروهایی زرد داشت و با مادر پیر و ضعیفش، بتی، زندگی می‌کرد. پدر سابرینا سال‌ها پیش فوت کرده بود و از آن زمان، او به تنهایی از مادرش مراقبت می‌کرد.
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzpybZ6vLZA
خانه آنها قدیمی و فرسوده بود. سقف خانه خراب بود و وقتی باران یا برف می‌بارید، آب به داخل نشت می‌کرد. در گوشه‌ای از خانه، تختی با پایه شکسته وجود داشت که با آجری تکیه داده شده بود - بتی روی آن می‌خوابید. زیر تخت یک جعبه مقوایی بود که سابرینا شب‌ها از آن به عنوان تشک استفاده می‌کرد.
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡg6zWZKH4aZ
یک روز صبح، سابرینا از خواب بیدار شد، دست و صورتش را شست و رفت تا انباری را بررسی کند. فقط یک تکه نان و کمی پنیر باقی مانده بود. آهی کشید، آنها را در بشقابی گذاشت و برای مادرش آورد.
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSg3KdJxKXD
«صبح بخیر، مامان قشنگم. بفرمایید، صبحانه‌تان را بخورید و بعد داروهاتان را مصرف کنید. من باید بروم سر کار.» او گفت.
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWPDPs2kkuU
مادرش به آرامی پاسخ داد: «دختر عزیزم، داروهایم تمام شده. می‌توانی موقع برگشت مقداری تهیه کنی؟»
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLt4q03ghkQ
سابرینا پیشانی مادرش را بوسید. «البته، مامان.»
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgpjEb5SEpd
لباس‌هایش را عوض کرد و رفت. سابرینا در یک کارگاه خیاطی کوچک کار می‌کرد. رئیسش، آقای فرانسیس، مردی تپل با ابروهای مشکی پرپشت، سبیل و چشمان تیره بود. او در آنجا با دختر دیگری به نام کاترینا کار می‌کرد که او هم چشم و ابروی تیره‌ای داشت.
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWGiuii1ATB
وقتی سابرینا وارد کارگاه شد، سلام کرد و گفت: «صبح بخیر، آقای فرانسیس.»
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡaVLJ1Rcx9c
او در حالی که وارد می‌شد و پشت میزش می‌نشست، گفت: «صبح بخیر، خانم جوزف. لطفاً به دفتر من تشریف بیاورید.»
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyOA8paZ4A9
سابرینا نگاهی گیج به کاترینا انداخت که کاترینا فقط شانه‌هایش را بالا انداخت. سابرینا نفس عمیقی کشید و وارد دفتر شد.
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGXng08JnlZ
«بله، آقا؟» او پرسید.
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhdFmTiNfxf
آقای فرانسیس با لحنی پشیمان گفت: «خانم جوزف، متاسفم که باید شما را رها کنیم. یکی از مشتریان از کار شما راضی نبود.»
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXJM4RzALJu
سابرینا التماس کرد: «اما آقا، من به این شغل نیاز دارم.»
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡW6itzabTzJ
«متاسفم، خانم جوزف. تصمیم من قطعی است.»
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhBieeKjTyn
بغضی گلوی سابرینا را گرفت. او با ناراحتی و آهی عمیق از کارگاه بیرون آمد. با خودش زمزمه کرد: «باید یه کار دیگه پیدا کنم.»
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnsFt6VTwbE
او در روستا پرسه می‌زد و از هر مغازه‌ای سوال می‌کرد، اما هیچ‌کس استخدام نمی‌کرد. ناامید، روی نیمکتی نشست و سرش را پایین انداخت.
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ92uPb382NV
سپس ایده‌ای به ذهنش رسید: می‌توانست موهایش را بفروشد.
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡldtmUQsax9
او بی‌سروصدا به خانه برگشت. مادرش خواب بود. سابرینا با لبخندی غمگین، به آشپزخانه رفت و یک قیچی پیدا کرد. موهای طلایی‌اش را بافت، آنها را کوتاه کرد و بی‌صدا از خانه بیرون رفت. به مغازه کلاه گیس فروشی رفت و موهایش را فروخت.
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpfJnftEK1o
همین که با مقدار کمی پول از مغازه بیرون آمد، مردی توجهش را جلب کرد. او چشمان آبی و موهای مشکی داشت و برای اینکه شناخته نشود، کت بلند و کلاهی به سر گذاشته بود. نام او جکسون بود، مرد ثروتمندی که سعی می‌کرد مورد توجه قرار نگیرد.
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡia5sYpHzI6
وقتی سابرینا او را دید، گونه‌هایش سرخ شد، بدنش گرم شد و دستانش عرق کرد - انگار در نگاه اول عاشق شده بود.
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBODM75isEq
درست در همان لحظه، یک دزد به او برخورد کرد. او به زمین افتاد و پول‌هایش پخش شد. دزد پول‌ها را قاپید و فرار کرد. سابرینا سعی کرد او را تعقیب کند، اما پایش آسیب دیده بود و نمی‌توانست حرکت کند.
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6PiRpgcA7A
جکسون بلافاصله به دنبال دزد دوید. او را در کوچه‌ای تعقیب کرد و با مشت به صورتش کوبید و پول را از او پس گرفت. او به سمت مغازه کلاه گیس فروشی دوید.
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtjYQkUoTQz
سابرینا روی نیمکتی در همان نزدیکی نشسته بود و گریه می‌کرد. جکسون به او نزدیک شد.
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOxlTmcWk8Z
«حالت خوبه؟» پرسید.
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡEuGvf6k4bd
او هق هق کنان گفت: «او پولم را گرفت...»
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQ1VIVythFS
جکسون در حالی که پول را به سمتش دراز می‌کرد، گفت: «من آن را برایت پس گرفتم.»
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOXQts3E6ni
سابرینا سرش را بالا آورد، پول را در دستان او دید و چهره‌اش از آسودگی روشن شد.
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOQTEyPWA3M
«خیلی ممنونم.»
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXVeFPUgccx
«خواهش می‌کنم. می‌خوای ببرمت کلینیک واتسون؟ اون پا خیلی بد به نظر می‌رسه.»
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡI0yt7t0gH6
«نه، ممنون. حالم خوب میشه.»
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFVJrJg3nrK
«پس حداقل بذار تا خونه همراهیت کنم.»
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBOfXCGCrDl
سابرینا مکثی کرد، سپس سر تکان داد. «باشه.»
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJdQSMssEMd
جکسون پیشنهاد داد: «به من تکیه کن تا راحت‌تر راه بروی.»
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1eIXEyM68w
دوباره سر تکان داد و به او تکیه داد. با هم سوار کالسکه شدند. سابرینا از پنجره به بیرون نگاه می‌کرد در حالی که جکسون نمی‌توانست نگاهش را از او بردارد.
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIItvn7ae8u
او به آرامی گفت: «لطفاً اینجا توقف کنید.»
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1hNnSKLD97
جکسون به کالسکه‌چی گفت بایستد و کمکش کرد پایین بیاید. نگاهی به خانه‌ی فرسوده‌ی او انداخت و غمی عمیق بر دلش نشست.
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡaM7VW9fnqY
سابرینا گفت: «دوباره از شما متشکرم.»
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2HNcfhBW7Q
او پاسخ داد: «چیزی نبود.»
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡoV5ESGWbWc
او لبخندی زد و وارد خانه‌اش شد. جکسون به کالسکه برگشت و از پنجره به بیرون نگاه کرد، در حالی که هنوز افکارش متوجه سابرینا بود.
72Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUALNHvA4Ye
and then Add to home screen.